അലാറത്തിന്റെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടുണരുന്നത് ആദ്യമൊന്നുമല്ല എങ്കിലും അഞ്ച്-എട്ടു പ്രാവശ്യത്തെ സ്നൂസിനു ശേഷം എണീക്കുന്നത് ഇന്നാദ്യമാണെന്നു തോന്നുന്നു ....
പ്രവാസികള്‍ക്ക് വേണ്ടി കണ്ടു പിടിച്ച ഒരു സാങ്കേതികവിദ്യയാണെന്ന് തോന്നുന്നു ഈ സ്നൂസ്...
സമാധാനത്തിനുള്ള നോബല്‍ സമ്മാനം കൊടുക്കണം
ഇതു കണ്ടുപിടിച്ച മഹാന് .....
ഒന്നുകൂടി സ്നൂസ് അടിക്കാലോ എന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍
എന്തൊരു സമാധാനം ...!!
പ്രവാസിയുടെ ഇരുട്ടുമുറിയില്‍ നിന്നും തപ്പിത്തടഞ്ഞ്
എണീറ്റ്‌ ഉടുമുണ്ടിന് വേണ്ടി പരതുമ്പോള്‍
ദേഷ്യം, ക്രോധം ....എന്തോ
ഒരു വികാരം തലച്ചോറിലേക്കുരച്ചുകയറുന്നു ....
എങ്കിലും നേരം അരമണിക്കൂര്‍ വൈകിയതിനാല്‍ ഇന്നെങ്കിലും ബാത്രൂമിന് വരി നില്കെണ്ടല്ലോ എന്ന്
ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍ സന്തോഷം ...
അല്ലെങ്കില്‍ സ്വന്തം വീട്ടില്‍ ഓരോ റൂമിലും ഓരോ ബാത്ത്റൂം ഉള്ളവരും അതിനൊക്കെആയി ചോര നീരാക്കി വിയര്‍പ്പ്‌ ഒഴുക്കുന്നവരും എല്ലാം പ്രഭാതകൃത്യങ്ങള്‍ നിര്‍വഹിക്കാന്‍
വരി നില്കേണ്ടി വരും...
കുളികഴിഞ്ഞു ലോഷനും ക്രീമും എല്ലാം വാരി പുരട്ടുംപോള്‍ ആലോചിച്ചത്‌ നാട്ടില്‍ നിന്നു വന്നത് പോലെ തിരിച്ചുപോകണമെങ്കില്‍ ഇനി ഞാന്‍ ഏതു ലോഷനാ ഉപയോകികേണ്ടത്എന്നായിരുന്നു ...
മുടിയെല്ലാം പകുതിയോളം കൊഴിഞ്ഞു പോയി
മുഖമെല്ലാം കരുവാളിച്ചു തുടങ്ങി ... ഇനി എന്ത് ..?
വൈകിയാണെങ്കിലും വളരെ സാഹസപെട്ടു
കാബിനിലേക്ക്‌ പാഞ്ഞു കയറിയപ്പോള്‍ പിന്നില്‍
നിന്നും ഒരു വിളിയാളം...
"മാഷെ ... മാഷിന്റെ ഷര്‍ട്ടില്‍ മൂട്ട "....!
ഓ... റിസപ്ഷനിസ്റ്റിന്റെ നീട്ടി വിളി എനിക്കത്ര
ഇഷ്ട്ടപെട്ടില്ല എങ്കിലും അവള്‍ പറഞ്ഞത് നന്നായി
എന്ന് കരുതി മൂട്ടയെ പിടിച്ചു വേസ്റ്റ്ബിനില്‍ ഇട്ടു നേരെ കാബിനില്‍ കയറി ചിന്താമണ്ഡലത്തില്‍
ഇപ്പോഴും ആ വിളി ...
"മാഷെ ... മാഷിന്റെ ഷര്‍ട്ടില്‍ മൂട്ട "....!
അല്ലെങ്കിലും ഭര്‍ത്താവിന്റെ വിസയില്‍ വന്നു
നേരമ്പോക്കിനു ഒരു ജോലിയും ബാക്കി
സമയം ഷോപ്പിംഗ്‌ മാളുകളിലെ കറക്കവും
ആയി ജീവിതം ആര്‍മാതിച്ച് തീര്‍കുന്ന
ഇവള്‍ക്ക് ഒക്കെ എന്തറിയാം ....
മൂട്ട എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം തന്നെ ആയി
മാറിയിരിക്കുന്നു ....
രാത്രികളില്‍ എനിക്ക് കൂട്ടായി എന്നും അവര്‍
ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു
പലപ്പോഴും ഉറക്കില്‍ നിന്നും ഞെട്ടിഉണരരുന്നത്
ഇവറ്റകളുടെ സ്നേഹപ്രകടനത്തിലൂടെ ആയിരുന്നു,
എന്റെ സ്വന്തം ചോര അല്ലെ അവരുടെയും
സിരകളില്‍ എന്ന് കരുതി ഇന്ന് വരെ ഒരു മൂട്ടയെയും
വെറുതെ വിട്ടിട്ടില്ല ... എന്നിട്ടും അവ തഴച്ചു വളര്‍ന്നു ...!!
അതില്‍ എന്നും ചോരകുടിച്ചു പോകുമായിരുന്ന
പോച്ചകാരി രമണിയും, വന്നു അവിടെയും ഇവിടെയും
എല്ലാം അരിച്ചിറങ്ങി ചോരകുടിക്കാതെ പോകുന്ന മേരി മൈമൂനയും, വല്ലപ്പോഴും വരുന്ന രൌഫതും, സുല്‍ഫത്തും,
എന്റെ എല്ലാം എല്ലാം ആയിരുന്ന നബീലും എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു...
അവസാനം കമ്പനിഫ്ലാറ്റിലേക്ക്‌ മാറി
താമസികുമ്പോള്‍ എനിക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ടത്
"മെഡിക്കേറ്റഡ് ആണ് മൂട്ട ഒന്നും വരില്ല" എന്ന് പറഞ്ഞു
തന്ന ബെഡ് മാത്രം ആയിരുന്നില്ല ...
പോച്ചകാരി രമണി,മേരി മൈമൂന,നബീല്‍,രൌഫത്ത്‌
അങ്ങിനെ അനേകായിരം സുഹ്രുത്തുക്കളെ
കൂടി ആയിരുന്നു ...!!
"എന്നാലും ഇക്കാക്ക് ഇവിടെ സുഖമാണ് മക്കളെ ...
സുഖമാണ് "...!!
