രണ്ടു മാസം എങ്ങനെ പോയി എന്നോര്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല .....
പുഴയിലെ കുളിയും മീന്‍പിടുത്തവും,
നീന്തല്‍ക്കുളത്തിലെ മത്സരങ്ങള്‍,
പാടത്തെ ചേറില്‍ ഓട്ടമത്സരം,
കൂട്ടുകാരോട് ഒന്നിച്ചുള്ള വാചക കസര്‍ത്തുകള്‍ ...
കൂട്ടുകാരോട് ഒന്നിച്ചുള്ള വാചക കസര്‍ത്തുകള്‍ ...
വൈകുന്നേരത്തെ ക്രിക്കറ്റും ഫുട്ബോളും ഇനിയും ഉണ്ടാവുമെങ്കിലും ഇതുവരെയുള്ള ആ ഒരു ആവേശം ഇനി ഉണ്ടാവില്ല .... രാവിലെ എണീറ്റ്‌ സ്കൂളില്‍ പോകണം എന്നോര്‍ത്താല്‍ എല്ലാ അണപൊട്ടുന്ന ആവേശവും അലിഞ്ഞ് ഇല്ലാതാവും ...
ഹാ ... ഇനി ഒരു വര്ഷം കഴിയണം ...
സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങളും വീര്‍പ്പുമുട്ടലുകളും ഇല്ലാത്ത ഒരു അവധികാലത്തിനായി....!!
ജൂണ്‍ .....
നാളെ സ്കൂള്‍ തുറക്കും
സഹയാത്രികന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപോഴാണ് ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നത്‌ ..
ഒരുക്കങ്ങള്‍ ഒന്നും ആയില്ല ..
പുസ്തകങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ കിട്ടിയില്ല,
കിട്ടിയ പുസ്തകങ്ങള്‍ തുന്നികൂട്ടി നന്നാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് ... വര്‍ഷങ്ങളായി അയല്‍വാസിയായ സുഹ്രത്തിന്റെ പുസ്തകങ്ങള്‍ പാട്ടത്തിനു എടുകുന്നത് ഞാന്‍ തന്നെയാ ...
അവന്‍ ജയിച്ചാല്‍ പിന്നെ പുസ്തകങ്ങളുടെ എല്ലാം അവകാശം എനിക്ക് തന്നെയാണെന്ന് പറയാം, അടുത്ത വര്ഷം വീണ്ടും അത് അവരുടെ വീട്ടില്‍ തന്നെ തിരിച്ചെത്തും ... അവന്റെ സഹോദരിക്ക് പഠിക്കാനും ഈ പുസ്തക്ജങ്ങള്‍ തന്നെ വേണം ....
മലയാളം എല്ലാ വര്‍ഷത്തെ പോലെ ഈ വര്‍ഷവും കഥയും കവിതയും ആയതിനാല്‍ എല്ലാം ഒരു വേള ഒറ്റയിരിപ്പിന് വായിച്ചു തീര്‍ത്തു ...
നോട്ടുപുസ്തകങ്ങളുമായി ഉപ്പ വരുന്നതും കാത്തു ഉറങ്ങാതെ ഇരുന്നതും അയലത്തെ വീട് പണിക്ക്‌ വേണ്ടി സിമെന്റ്റ്‌ കൊണ്ട് വന്നപോള്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍ പൊതിയാനായി സിമന്റിന്റെ കടലാസുചാക്ക് സൂത്രത്തില്‍ എടുത്തു വെച്ചതും എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞപോലെ ....
അന്നും ഇന്നും കൂട്ടുകാര്‍ തന്നയാ ആശ്വാസം ... കൂടാതെ പുസ്തകങ്ങള്‍,പത്രങ്ങള്‍, മാസികകള്‍,വാരികകള്‍ എല്ലാം ഇഷ്ട്ടപെട്ട കൂടുകാര്‍ തന്നെ ... പേരെടുത് പറയുകയാണെങ്കില്‍ എത്രയെത്ര കൂട്ടുകാര്‍ ...
വൈകുന്നേരം ക്ലബിലെ ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്നും പുസ്തകങ്ങള്‍ തന്ന ആ സമാധാനം പോലും ഇന്നില്ലാതെയായി ....
വൈകുന്നേരം ക്ലബിലെ ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്നും പുസ്തകങ്ങള്‍ തന്ന ആ സമാധാനം പോലും ഇന്നില്ലാതെയായി ....
ഇനി ഏതായാലും ആ കാലം സ്വപ്നം കാണേണ്ട എന്ന് മനസ്സെപ്പോഴും പറയും എന്നാലും അറിയാതെ ആ നല്ല കാലം മനസ്സില്‍ വരും ..... !!
" നല്ല ഉറക്കമാണല്ലേ ഇറങ്ങാന്‍ സമയമായി "...
സഹയാത്രികന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപോഴാണ് ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നത്‌ ..
അബുദാബി എയര്‍പോര്‍ട്ട്‌ - ടെര്‍മിനല്‍ നമ്പര്‍ 9
രണ്ടു വര്ഷം ഇവിടെ മരുഭൂമിയില്‍ ജോലി ചയ്തു രണ്ടു മാസത്തെ അവധിക്കുശേഷം വീണ്ടും എത്തിയിരിക്കുന്നു .....
രണ്ടു മാസം എങ്ങനെ പോയി എന്നോര്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല .....
നാട്ടില്‍ കാലുകുത്തിയ അന്നെ നാട്ടുകാര്‍ ചോദിക്കുന്നതാ നീയിനി എന്നാ പോകുന്നതെന്ന് .. നാട്ടുകാരെ ഞാന്‍ പോന്നിരികുന്നു ...
ഞാന്‍ ഈ മണല്‍ക്കാട്ടില്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു ...!!
ഹാ.... എന്റെ നാട് .... എന്റെ വീട് ...പുഴകള്‍ ,സുഹ്രത്ത്ക്കള്‍ പിന്നെ എന്റെ എല്ലാം എല്ലാം ആയ കുടുംബങ്ങള്‍ എല്ലാം ഇനി വെറും ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം ....
ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ തന്നയാണിനീയെന്റെ ആവേശം ...
എന്നാലും ഓര്‍മകള്‍ക്ക്‌ എല്ലാം ഒരു പരിധിയില്ലേ ....
എന്നും രാവിലെ അലാറത്തിന്റെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദവും, മരുഭൂമിയിലെ വീശിഅടികുന്ന പൊടിക്കാറ്റും അസഹ്യമായ ചൂടുകാറ്റും ജോലി ഭാരവും എല്ലാം മതി ഈ ഓര്‍മകള്‍ക്കും ആവേശങ്ങള്‍ക്കും എല്ലാം തടയിടാന്‍ .....
ഇന്നു ആകെയുള്ള ഒരാശ്വാസം കൂട്ടുകാര്‍ മാത്രം ...
കൂട്ടുകാര്‍ ഉള്ളവര്‍ക്കാണെന്ന് മാത്രം ..
കൂട്ടുകാര്‍ ഉള്ളവര്‍ക്കാണെന്ന് മാത്രം ..
ഒരു റൂമില്‍ എട്ടു പേരുണ്ടെങ്കിലും പരസ്പരം കാണുന്നത് തന്നെ വല്ലപ്പോഴും ....
പിന്നെ ഓണ്‍ലൈന്‍ സൌഹ്രദങ്ങള്‍ ...
അതൊരു പ്രഹസനം മാത്രമായി മാറികൊണ്ടിരിക്കുന്നു ...
എന്നാലും എനിക്ക് നഷ്ട്ടപെടുന്നത് എന്റെ മാത്രം നഷ്ട്ടവും എനിക്ക് ലഭികുന്നത് എല്ലാവര്‍ക്കുമായി പകുതുനല്കുന്നതിലും ഉള്ള സന്തോഷം ..
അത് മതി ഇനിയങ്ങോട്ട് എനിക്ക് പ്രജോദനമായി....
എന്നാലും .. എന്നാലും ....!!
ഇനി രണ്ടു വര്ഷം കഴിയണം ...
വീണ്ടും ഒരു അവധികാലത്തിനായി....
വീണ്ടും ഒരു അവധികാലത്തിനായി....
നാളെ വീണ്ടും ജോലിക്ക്‌ പോയിതുടങ്ങണം എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവധി കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും സ്കൂളിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാവുന്ന അതെ അനുഭവം .... അതെ മനപ്രയാസം ...!!
അതും ഒരു ജുണ്‍ മാസം തന്നെയായിരുന്നു .....!!
.bmp)
